‘Ze zijn vaak eenzaam, maar ook zo lief’
Zeven jaar geleden kwam Marisol (44) met haar drie kinderen naar Nederland. Haar ex-man was niet goed voor haar kinderen, en ze gunde haar kroost een goede opleiding. “Op Aruba werkte ik in een hotel, maar door de vermissing van Natalee Holloway bleven toeristen weg en stortte de economie in. Het hotel ging failliet. Toch moest ik mijn rekeningen betalen.”
Thuiszorg Vérian
In Nederland volgde Marisol de inburgeringscursus en ze deed wat vrijwilligerswerk bij de Speel-o-theek, maar zat ook veel thuis. “Ik zei tegen mijn consulent: ‘Dit wil ik niet, hier word ik depressief en dik van, kan ik meer doen?’ Zo kwam ik eind 2016 bij Service voor de Wijk terecht, wat nu Tot Uw Dienst heet. Meneer Jaap hier is heel speciaal, hij heeft me heel goed geholpen. Hij heeft een mevrouw van Thuiszorg Vérian gebeld met de vraag of ik voor hen mocht werken, en zei: ‘Marisol is nooit ziek, heel trouw en een harde werker’. Toen mocht ik op gesprek en werd ik aangenomen.”
Tevreden klanten willen Marisol weleens wat geld toeschuiven, maar dat mag niet van haar opdrachtgever. “Daarom heb ik een keer een mooie blouse gekregen, en met kerst kreeg ik een tegoedbon voor de slager.”
Driewieler
Marisol geniet van haar vrijwilligerswerk bij oudere mensen thuis. “Ze zijn vaak eenzaam, maar ook zo lief!”, lacht ze. Ze maakt er schoon, doet boodschappen én drinkt uitgebreid thee met haar klanten, om de Nederlandse taal beter onder de knie te krijgen. “Het lukt al aardig om mezelf verstaanbaar te maken, al vind ik de Nederlandse taal nog steeds moeilijk, vooral jullie accent.”
Marisol bezoekt haar klanten per fiets. Dat was even een uitdaging, want fietsen lukte niet, ze vond het eng. In haar thuisland, de Dominicaanse Republiek, had ze nooit een fiets aangeraakt. Om toch bij de mensen thuis te kunnen komen, regelde Tot Uw Dienst in samenwerking met Vérian bij de gemeente Ede een luxe driewieler, via het Van Lagenfonds. Dankzij de trapondersteuning kan Marisol nu volledig zelfstandig haar werk doen. “Ik fiets nu met gemak naar klanten in Bennekom. Elke dag stap ik weer met plezier op de fiets!”
Rensa
‘Ik heb mijn eigenwaarde weer teruggekregen’
Rensa (50) werkte een paar jaar in een drukkerij, totdat bleek dat ze niet tegen de chemicaliën kon. Na haar zwangerschap volgde een baantje als schoonmaakster, maar in 2013 kwam ze thuis te zitten vanwege gezondheidsproblemen. “Kijk maar naar mijn vingers, ze zijn vanaf mijn vijfde jaar gestopt met groeien, mijn pols na negen jaar. Als ik mijn handen te zwaar belast, staat ’s avonds alles krom en zak ik door de grond van de pijn.”
Schop onder de kont
De eerste maanden thuis kwam Rensa prima door, het was lente en zo leek ‘t wel vakantie. Maar na de zomer kwam ze in een diep dal. “Ik dacht weleens: waarom zou ik nog opstaan? Ik had geen sociale contacten, en als ik mijn chaletje had schoongemaakt, had ik niets meer te doen. Op een zeker moment heb ik mezelf een schop onder m’n kont gegeven; kom op, naar de winkel, wandelen – bewegen! Ik kocht een hondje, dan moest ik wel naar buiten.”
Huishouding
Vorig jaar besloot Rensa om vrijwilligerswerk op te pakken. Via een integratiecoach kwam ze bij Tot Uw Dienst terecht en kon ze aan de slag in de huishouding. “Mensen zijn blij als ik kom en blij als ik wegga,” vertelt Rensa, terwijl ze opveert. “Natuurlijk kom ik vieze huizen tegen, maar wie ben ik om te oordelen? Ik heb ook mijn slechte momenten. Elke veertien dagen wandel ik met iemand in een rolstoel, dan gaan we lekker naar de stad. Ik begon met twee diensten per week, inmiddels doe ik er vier.”
Meteen welkom
Haar mooiste ervaring als vrijwilliger was haar eerste dienst, toen ze bij een meneer op bezoek ging. “Hij zei direct: ‘Druk de volgende keer maar twee keer op de bel, dan weet ik dat jij het bent’. Ik voelde me meteen welkom! Dat gevoel heb ik een tijd lang gemist; omdat ik overal werd afgewezen en van een uitkering moest leven, voelde ik me buitengesloten. Wat ben je nog waard, denk je dan. Dankzij Tot Uw Dienst heb ik m’n eigenwaarde weer teruggekregen.”
Op hondje passen
“Jarenlang was ik heel onzeker. Ik had al tijden geen auto gereden, maar inmiddels ben ik al een paar keer met de Tot Uw Dienst-bus weggeweest. Als ik hier binnenkom, maken we over en weer een geintje. Ik kan zeggen wat me dwarszit, ze accepteren me zoals ik ben en helpen waar het kan. Zo heb ik een hondje met verlatingsangst; als ik onverwachts een dienst moet draaien, kan ik m’n hondje hier brengen.”
‘Ik durf nu op mensen af te stappen’
Voordat Nico (64) in 2009 bij Tot Uw Dienst kwam, werkte hij dertig jaar in een drukkerij. Die ging failliet. “Ik was daar het pispaaltje, werd gepest door mijn werkleider. Hij was langer dan ik en rommelde soms aan de machines waardoor mijn werk in de soep liep.”
Eindelijk vrij
Bij Tot Uw Dienst – in 2009 nog ‘Service voor de Wijk’ geheten – voelde Nico zich eindelijk vrij. “Ik kon mezelf uiten. Hier heb ik mezelf ontwikkeld, ik durf nu op mensen af te stappen en initiatief te nemen. Vroeger durfde ik dat allemaal niet. Soms zeggen ze hier, als er een klus geklaard moet worden: waar is Nico? Kijk, daar staat mijn aanhangwagen. Die mag ik hier stallen, net als mijn gereedschap, omdat ik een oudgediende ben. Wel zo makkelijk.”
Hele week in touw
“Het mooiste aan dit vrijwilligerswerk? De diversiteit en vrijheid. En het geeft me structuur. Bovendien kom ik toch nergens meer aan de bak, ik ben 64. De gemeente die mij een uitkering geeft, vindt dat ik goed bezig ben, ik ben zo ongeveer de hele week in touw. Nee, rustig aan doen kan ik niet. Vind ik ook niet fijn. Bomen omzagen is het mooiste werk. En toen er laatst een grote storm was, heb ik heel veel schuttingen hersteld. Dat zijn leuke klussen.”