Re-integranten aan het woord
Hoe het is om bij Tot Uw Dienst! te werken tijdens een re-integratietraject? Dat kun je het beste vragen aan de mensen zelf. Hieronder lees je de verhalen en ervaringen van (oud) re-integranten van Tot Uw Dienst! Ede.
âBij Tot Uw Dienst kon ik sinds lange tijd eindelijk mezelf zijnâ
Jarenlang woonde Nick (25) overal en nergens. Met een uitkering op zak sliep hij gaten in de dagen. Tegenwoordig staat hij dagelijks vroeg op vanwege zijn werk als verhuizer. Zelf gefikst, al speelde Tot Uw Dienst ook een onmisbare rol. âIk heb weleens jankend naast David gezeten. Fijn dat dat kon.â
Na een dag werken ploft Nick moe maar voldaan op de bank. Hij is naar eigen zeggen âsuperblijâ met zijn baan als verhuizer.
Des te meer omdat hij zich lange tijd afvroeg of het ooit nog goed zou komen. âIk heb vroeger thuis dingen gezien die je als kind niet hoort te zien, rondom drugs en geweld. Dat heb ik heel lang weggestopt, totdat ik ouder werd en er over begon na te denken. Daar kreeg ik veel last van, ik heb het nooit goed kunnen verwerken.”
“Jeugdzorg zette me in een pleeggezin, waar ik van mân achtste tot veertiende jaar heb gewoond. Ik had het daar zo slecht naar mân zin dat ik school helemaal niet serieus nam; ik begon op de havo en eindigde op vmbo-kader. Ik ben zelfs nog van school gestuurd en overgeplaatst naar het speciaal onderwijs.â
Onzeker door blowen
Nick woonde een tijdje bij zijn tante, maar ook daar moest hij weg omdat hij te veel blowde. âZe kon me niet meer aan. Ik was best een vervelend mannetjeâ, typeert hij zichzelf achteraf.
Hij kwam in een leefgroep terecht en begon aan de mbo-opleiding Sport en Bewegen. âSportinstructeur, dat leek me wel wat, maar ik ontdekte al snel dat het niks voor mij was. Ik moest voor de klas staan, maar daar was ik veel te onzeker voor. Dat ik blowde, had daar alles mee te maken.â
Nick leeft een periode van een uitkering en probeert her en der een baantje op te pakken, wat vaak maar een paar weken goed gaat. Door het blowen wordt de drempel naar werk steeds hoger.
‘Eigenlijk heb ik een heel klein hartje’
Totdat Tot Uw Dienst in beeld komt. âIk kende werkbegeleider David al een beetje. In de tuin werken, dĂĄt zag ik wel zitten.
Terugkijkend heeft de tijd bij Tot Uw Dienst me ontzettend goed gedaan. Ik leerde weer om vroeg uit bed te gaan, want toen ik een uitkering kreeg, lag ik dagelijks tot twee uur âs middags in mân nest. Nu kwam er weer structuur in mijn dagen. Ik stopte met blowen, waardoor ik een stuk zekerder van mezelf werd. Nog belangrijker: sinds lange tijd kon ik eindelijk mezelf zijn. Dat was echt fijn.â
Hoe dat komt? âHet klikte gewoon goed. Ik mocht het werk rustig opbouwen, er lag geen druk op en dat werkt goed bij mij. Eigenlijk heb ik een heel klein hartje, maar ik deed altijd stoer. Dat hoefde bij Tot Uw Dienst niet meer. Tuurlijk ouwehoeren we wel, maar ik heb ook weleens jankend naast David gezeten. Fijn dat dit kon.â
‘Tot Uw Dienst heeft een grote rol gespeeld in het krijgen van een betaalde baan’
âOp dit moment woon ik bij mân moeder. Niet ideaal, maar ik kan vooralsnog geen huis vinden. Ik heb dus een betaalde baan, via een vriend die me stimuleerde om te solliciteren.
David ging met me mee. Na het gesprek kreeg ik te horen dat mijn baas me een kans gunde. Inmiddels gaat het al tien maanden goed. Ik heb net een jaarcontract gekregen, met een vast contract in het vooruitzicht. Tot Uw Dienst heeft daar een grote rol in gespeeld, honderd procent.â
En dat blowen? Als hij met vrienden van vroeger is, voelt Nick nog weleens de verleiding, maar zwichten doet âie niet. âDie tijd ligt achter me; waarom zou ik die baan op het spel zetten?â
âSnoeien vind ik het mooistâ
De uit Eritrea afkomstige Gebremeskel (32) kwam drie jaar geleden naar Nederland, op zoek naar een beter leven. Hier maakt hij voor klanten van Tot Uw Dienst de tuin weer netjes. âDe mensen worden blij van mijn hulp.â
Vrolijk en met gepaste trots vertelt âGerrieâ â zoals iedereen hem hier voor het gemak noemt â zijn verhaal.
Gevlucht uit Eritrea
âIn Eritrea was het niet leuk. Ik moest daar gaan werken als bakker omdat mijn vader overleed. Later heb ik daar nog een opleiding tot fotograaf gedaan, want het is mijn droom om fotograaf te worden.Â
Je moet in Eritrea verplicht in militaire dienst als je achttien jaar wordt. Daar kun je niet zomaar weer uitstappen. Zoân leven wilde ik niet, ik wilde een ander leven, dus ben ik gevlucht.â
Mooi land
âToen ik nog in Eritrea woonde, vertelden mensen die Nederland hadden bezocht dat iedereen daar zo behulpzaam is. Toen ik eenmaal hier kwam wonen, heb ik dat ook gemerkt.
Ik vond Nederland meteen een mooi land, ook de natuur. De taal vind ik wel heel moeilijk om te leren; begrijpen lukt nog wel, maar Nederlands praten en schrijven is nog ingewikkeld. Ik doe mijn best.â
Zelfvertrouwen gegroeid
Als Gerrie anderen kan helpen, wordt hij helemaal blij. âEn de mensen die ik help, worden weer blij van mijn hulp. Daarom werk ik graag voor Tot Uw Dienst, twee dagen per week.
Gelukkig kan dat buiten, in de tuin: schoffelen, bladblazen, harken, verticuteren. Snoeien vind ik het allermooist! Inmiddels weet ik precies hoe alles werkt. Door dit werk kom ik met andere mensen in contact, en het geeft me een beetje structuur. En mijn zelfvertrouwen is door dit werk gegroeid.â
âZe zijn vaak eenzaam, maar ook zo liefâ
Zeven jaar geleden kwam Marisol (44) met haar drie kinderen naar Nederland. Haar ex-man was niet goed voor haar kinderen, en ze gunde haar kroost een goede opleiding. âOp Aruba werkte ik in een hotel, maar door de vermissing van Natalee Holloway bleven toeristen weg en stortte de economie in. Het hotel ging failliet. Toch moest ik mijn rekeningen betalen.â
‘Ik wil niet veel thuis zitten’
In Nederland volgde Marisol de inburgeringscursus en ze deed wat vrijwilligerswerk bij de Speel-o-theek, maar zat ook veel thuis. âIk zei tegen mijn consulent: âDit wil ik niet, hier word ik depressief en dik van, kan ik meer doen?â
Zo kwam ik eind 2016 bij Service voor de Wijk (wat nu Tot Uw Dienst heet) terecht. Meneer Jaap hier is heel speciaal, hij heeft me heel goed geholpen.
Vrijwilliger bij thuiszorg VĂ©rian
Hij heeft een mevrouw van Thuiszorg VĂ©rian gebeld met de vraag of ik voor hen mocht werken, en zei: âMarisol is nooit ziek, heel trouw en een harde werkerâ. Toen mocht ik op gesprek en werd ik aangenomen.â
Tevreden klanten willen Marisol weleens wat geld toeschuiven, maar dat mag niet van haar opdrachtgever. âDaarom heb ik een keer een mooie blouse gekregen, en met kerst kreeg ik een tegoedbon voor de slager.â
Marisol geniet van haar vrijwilligerswerk bij oudere mensen thuis. âZe zijn vaak eenzaam, maar ook zo lief!â, lacht ze. Ze maakt er schoon, doet boodschappen Ă©n drinkt uitgebreid thee met haar klanten, om de Nederlandse taal beter onder de knie te krijgen. âHet lukt al aardig om mezelf verstaanbaar te maken, al vind ik de Nederlandse taal nog steeds moeilijk, vooral jullie accent.â
Zelfstandig kunnen werken dankzij de driewieler
Marisol bezoekt haar klanten per fiets. Dat was even een uitdaging, want fietsen lukte niet, ze vond het eng. In haar thuisland, de Dominicaanse Republiek, had ze nooit een fiets aangeraakt.
Om toch bij de mensen thuis te kunnen komen, regelde Tot Uw Dienst in samenwerking met VĂ©rian bij de gemeente Ede een luxe driewieler, via het Van Lagenfonds. Dankzij de trapondersteuning kan Marisol nu volledig zelfstandig haar werk doen. âIk fiets nu met gemak naar klanten in Bennekom. Elke dag stap ik weer met plezier op de fiets!â
âIk wil graag de Nederlandse cultuur leren kennenâ
Toen Abadit (33) nog in een dorpje in Eritrea woonde, was ze een getrouwde huisvrouw. Nu werkt ze bij de wasservice van Tot Uw Dienst en probeert ze te integreren in Nederland. âIk richt mijn huis op de Nederlandse manier in.â
Er zit een twinkeling in de ogen van Abadit. Is het verlegenheid? Dat blijft de vraag. Terwijl ze haar koffie drinkt, begint ze te vertellen.
‘Moeilijk om Nederlandse taal te leren’
Dat is voor haar nog een hele klus, want de Nederlandse taal krijgt ze maar moeilijk onder de knie. âIn Eritrea ging ik niet naar school, dus ik vind het extra moeilijk om de Nederlandse taal te leren, ik krijg daar stress van. Maar ik werk er wel aan.â
Abadit heeft het druk. Ze is moeder van drie kinderen van 11, 3 en 2 jaar oud en werkt Ă©Ă©n dag per week in de huishouding en wasservice van Tot Uw Dienst. âDaar zijn twee wasmachines die ik bedien. Ik was schorten die mensen in de keuken dragen.â
‘Ik wil hier graag verder komen’
De andere dagen volgt ze een inburgerings- en taalcursus. âIk wil de Nederlandse cultuur beter leren kennen, dat helpt bij het integreren. Om mij heen heb ik gezien hoe Nederlanders hun huis inrichten. Dat heb ik op dezelfde manier gedaan.
En ik werk liever niet samen met vrouwen uit Eritrea, want dan praten we geen Nederlands en leer ik de taal en cultuur nog steeds niet. Ik wil hier graag verder komen!â
Van de nabije toekomst heeft Abadit geen grote verwachtingen, zegt ze. Weer die twinkeling. âEerst maar eens de Nederlandse taal leren.â