Tot Uw Dienst! – Ede

Onze vrijwilligers aan het woord

Hoe het is om bij Tot Uw Dienst! te werken als vrijwilliger? Dat kun je het beste vragen aan de mensen zelf. Hieronder lees je de verhalen en ervaringen van (oud) vrijwilligers van Tot Uw Dienst! Ede.

vrijwilligerswerk ede

‘Ik heb mijn eigenwaarde weer teruggekregen’

Rensa (50) werkte een paar jaar in een drukkerij, totdat bleek dat ze niet tegen de chemicaliĂ«n kon. Na haar zwangerschap volgde een baantje als schoonmaakster, maar in 2013 kwam ze thuis te zitten vanwege gezondheidsproblemen. “Kijk maar naar mijn vingers, ze zijn vanaf mijn vijfde jaar gestopt met groeien, mijn pols na negen jaar. Als ik mijn handen te zwaar belast, staat ’s avonds alles krom en zak ik door de grond van de pijn.”

Schop onder de kont

De eerste maanden thuis kwam Rensa prima door, het was lente en zo leek het wel vakantie. Maar na de zomer kwam ze in een diep dal.

“Ik dacht weleens: waarom zou ik nog opstaan? Ik had geen sociale contacten, en als ik mijn chaletje had schoongemaakt, had ik niets meer te doen.

Op een zeker moment heb ik mezelf een schop onder m’n kont gegeven; kom op, naar de winkel, wandelen – bewegen! Ik kocht een hondje, dan moest ik wel naar buiten.”

‘Ik begon met twee diensten per week, inmiddels doe ik er vier.’

Vorig jaar besloot Rensa om vrijwilligerswerk op te pakken. Via een integratiecoach kwam ze bij Tot Uw Dienst terecht en kon ze aan de slag in de huishouding.

“Mensen zijn blij als ik kom en blij als ik wegga”, vertelt Rensa, terwijl ze opveert. “Natuurlijk kom ik vieze huizen tegen, maar wie ben ik om te oordelen? Ik heb ook mijn slechte momenten. Elke veertien dagen wandel ik met iemand in een rolstoel, dan gaan we lekker naar de stad. Ik begon met twee diensten per week, inmiddels doe ik er vier.”

‘Ik voelde me meteen welkom’

Haar mooiste ervaring als vrijwilliger was haar eerste dienst, toen ze bij een meneer op bezoek ging. “Hij zei direct: ‘Druk de volgende keer maar twee keer op de bel, dan weet ik dat jij het bent’. Ik voelde me meteen welkom!

Dat gevoel heb ik een tijd lang gemist; omdat ik overal werd afgewezen en van een uitkering moest leven, voelde ik me buitengesloten. Wat ben je nog waard, denk je dan. Dankzij Tot Uw Dienst heb ik m’n eigenwaarde weer teruggekregen.”

Op hondje passen tijdens een dienst

“Jarenlang was ik heel onzeker. Ik had al tijden geen auto gereden, maar inmiddels ben ik al een paar keer met de Tot Uw Dienst-bus weggeweest. Als ik hier binnenkom, maken we over en weer een geintje.

Ik kan zeggen wat me dwarszit, ze accepteren me zoals ik ben en helpen waar het kan. Zo heb ik een hondje met verlatingsangst; als ik onverwachts een dienst moet draaien, kan ik m’n hondje hier brengen.”

Vrijwilligerswerk in Ede: Het verhaal van Nico

‘Ik durf nu op mensen af te stappen’

Voordat Nico (64) in 2009 bij Tot Uw Dienst kwam, werkte hij dertig jaar in een drukkerij. Die ging failliet. “Ik was daar het pispaaltje, werd gepest door mijn werkleider. Hij was langer dan ik en rommelde soms aan de machines waardoor mijn werk in de soep liep.”

Eindelijk vrij

Bij Tot Uw Dienst voelde Nico zich eindelijk vrij. 

“Ik kon mezelf uiten. Hier heb ik mezelf ontwikkeld, ik durf nu op mensen af te stappen en initiatief te nemen. Vroeger durfde ik dat allemaal niet.”

“Soms zeggen ze hier, als er een klus geklaard moet worden: waar is Nico? Kijk, daar staat mijn aanhangwagen. Die mag ik hier stallen, net als mijn gereedschap, omdat ik een oudgediende ben. Wel zo makkelijk.”

‘Rustig aan doen vind ik niet fijn’

“Het mooiste aan dit vrijwilligerswerk? De diversiteit en vrijheid. En het geeft me structuur.

Bovendien kom ik toch nergens meer aan de bak, ik ben 64. De gemeente die mij een uitkering geeft, vindt dat ik goed bezig ben, ik ben zo ongeveer de hele week in touw. Nee, rustig aan doen kan ik niet. Vind ik ook niet fijn.

Bomen omzagen is het mooiste werk. En toen er laatst een grote storm was, heb ik heel veel schuttingen hersteld. Dat zijn leuke klussen.”

vrijwilligerswerk doen in Ede

‘Ik werd weer als normaal mens behandeld’

Ruim een jaar zwierf Pieter (50) op straat. Dieper kan een mens niet zinken, zegt hij nu. Via Tot Uw Dienst kreeg hij een tweede kans die hij met beide handen aanpakte. “De waardering betekent meer dan een loonstrookje van drieduizend euro per maand.”

Iets terugdoen voor de hulp

Pieter* raakte dakloos door een situatie waar hij liever niet op ingaat. Via de gemeente kreeg hij een plek in de nachtopvang.

“De hele dag op straat zijn, was niet mijn ding; ik was ook niet verslaafd. Ik bleef mezelf goed verzorgen, dus de buitenwereld zag niet direct dat ik dakloos was.” 

“Al snel wilde ik iets terugdoen voor de nachtopvang, het ontbijt en het lunchpakketje dat ik dagelijks meekreeg, dus vroeg ik of er iets van dagbesteding was. Zo werd ik op Tot uw Dienst gewezen.”

Met respect behandeld

Er volgt een prettig kennismakingsgesprek bij Tot Uw Dienst. “Eerst konden ze nauwelijks geloven dat ik al een jaar dakloos was, omdat ik er zo verzorgd uitzag.

Wat ik vooral fijn vond, was dat er geen etiket op mij werd geplakt. Ik werd niet veroordeeld, maar werd als normaal mens behandeld, met respect. Als ik ergens mee zat, kon ik dat ventileren en werd er geluisterd. Daarnaast kreeg ik alle ruimte om mijn goede wil te tonen. Ik heb geklust, lijstjes opgehangen en kasten in elkaar gezet voor mensen die het zelf ook niet breed hadden.

‘Eindelijk weer mijn steentje bijdragen’

Dat geeft voldoening, ook omdat iedereen die ik hielp heel positief reageerde. Dat ik eindelijk mijn steentje weer kon bijdragen, was goed voor mijn zelfbeeld; dat had op straat toch wel een knauw gekregen. Die waardering betekent meer dan een loonstrookje van drieduizend euro per maand. Geld is heel betrekkelijk, heb ik ontdekt.

Pieter (50 jaar) werkt tegenwoordig als facilitair medewerker van een hotel, waar hij in zijn tijd bij Tot Uw Dienst het plantsoen opknapte.

“Binnen moest ook geklust worden, en van het Ă©Ă©n kwam het ander: ik kreeg een baan aangeboden. Nu los ik allerhande problemen op, zoals kapotte lampjes, lekkende kranen en verstopte afvoerputjes, maar ik doe ook schilderwerk en de tuin.”

* Op verzoek hebben we bij zijn verhaal niet zijn echte naam gebruikt

vrijwilligerswerk ede: het verhaal van Gwen

‘Bij Tot Uw Dienst heb ik weer vertrouwen in mensen gekregen’

Door persoonlijke omstandigheden liep Gwen (49) vast in haar leven. Bij Tot Uw Dienst voelde ze zich weer gezien, gewaardeerd Ă©n in haar kracht gezet. “Na het eerste gesprek ging ik bijna huilend weg, uit dankbaarheid.”

Tot 2016 werkte Gwen bij V&D. We weten allemaal hoe het met die keten is afgelopen. Gwen raakte haar baan kwijt en kon moeilijk iets nieuws vinden.

Daarbovenop kwam het overlijden van haar vader, in 2018. “Dat bracht veel onverwerkt verdriet uit mijn jeugd in mij naar boven. Van alles bij elkaar raakte ik burn-out.” 

Vertrouwen verloren tijdens burn-out

Na een paar jaar ging Gwen vanuit de WW de ziektewet in en ging ze in therapie. Ze wilde graag weer wat werk oppakken, maar: rustig aan.

Ze verhuisde naar Ede en werd door iemand op Tot Uw Dienst gewezen. “Ik belde Jaap en hij zei: ‘Kom maar praten’. Na het eerste gesprek ging ik bijna huilend weg, uit dankbaarheid.

Tot die tijd was ik het vertrouwen in mensen een beetje verloren. Vanuit therapie had ik me voorgenomen eerlijk te zijn, altijd te vertellen hoe de vlag erbij hangt; ik was zĂł moe van de schijn ophouden
” 

“Dus ik vertelde Jaap waar ik vandaan kwam, en daar reageerde hij zĂł rustig en begrijpend op dat ik dacht: wow, zo kunnen mensen dus óók reageren.”

Oude ambities herontdekt

“Jaap kijkt naar je mogelijkheden en ziet overal kansen. Hij vond mij geen type voor schoonmaakwerk of klussen in de tuin, dus begon ik op kantoor met administratief werk, twee uurtjes per week. Dankzij de veilige omgeving kwam ik langzamerhand weer in de werkmodus en werden mijn oude ambities nieuw leven ingeblazen.

Zo zag ik de brochure van Tot Uw Dienst en dacht: wat staan daar moeilijke woorden in! Ik ben taalcoach geweest in een bibliotheek en weet best veel over laaggeletterdheid, dus ik zei: ‘Waarom maken jullie daar geen begrijpelijker versie van?’ Dat heb ik toen op me genomen.

Later heb ik met iemand anders nog een brochure gemaakt, maar dan voor het personeel. Dat heeft enorm veel voor mij betekend; we hebben werknemers en klanten geĂŻnterviewd en ik heb veel over vormgeving geleerd. Bij Tot Uw Dienst heb ik herontdekt dat ik communicatie leuk vind Ă©n er goed in ben.”

‘Ze luisteren zonder oordeel, ik kon mijn verhaal kwijt’

De tijd bij Tot Uw Dienst brengt haar vertrouwen in mensen langzaam weer terug. Eindelijk voelt Gwen zich weer gewaardeerd en onderdeel van iets belangrijks. “Ik heb veel over mijn leven kunnen praten. Daardoor gingen de scherpe randjes er een beetje af. Ze luisterden zonder oordeel, ik kon mijn verhaal kwijt.”
 
Na twee jaar ziekte kreeg Gwen telefonisch – vanwege de lockdown – een WIA-keuring. “Jaap was erbij, en dat heeft mij erg geholpen. Omdat ik meer wilde, heb ik via hem uiteindelijk een werkervaringsplek gekregen bij de facilitaire servicebalie op een hogeschool.

Inmiddels heb ik een betaalde baan die helemaal past bij mijn liefde voor taal: ik ben communicatiemedewerker! Nota bene bij een Jobcoachorganisatie die mensen met een afstand tot de arbeidsmarkt begeleidt. Het geeft mij veel voldoening om te schrijven over mensen die het net als ik moeilijk hebben gehad, maar waarvan een deel met de juiste begeleiding goed terechtkomt.”